Ιστορια

ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑ - ΑΛΕΥΡΟΥ


Η ίδρυση της παλαιοχώρας χάνεται στο βάθος του χρόνου. Επί Βυζαντινών χρόνων η Παλιοχώρα συνδεόταν οδικά με τη γνωστή οδό προσπέλασης της αρχαίας Πελλάνης-Βελεμίνας, που αναφέρει ο Παυσανίας στα "Λακωνικά" του. Κάπου στο μέσο της διαδρομής Πελλάνης-Παλαιοχώρας, κοντά "στα Πλατανάκια" τοποθετούν και το τότε νομισματοκοπείο.Στην περιοχή της νέας Παλαιοχώρας - σημερινής Αλευρούς - υπήρχαν υδρόμυλοι, που καθένας τους λειτουργούσε με το νερό του προηγούμενου. Τους μύλους αυτούς τους όριζαν οι Παλαιοχωρίτες. Χωριό Περιβόλια δεν υπήρχε τότε όπως προαναφέρθηκε οι μόνοι εκεί μικροοικισμοί, Λιμουζανέικα και Μποζανέικα, ανήκαν στην παλαιοχώρα.Ο κυριότερος από τους μύλους ανήκε σε μια παλαιοχωρίτισα, που ήτανε πάντα πατόκορφα αλευρομένη. Οι πελάτες και οι κάτοικοι τη γνώριζαν, την προσφωνούσαν και την αναζητούσαν ως "Αλευρού". Από το πολύ της επανάληψης η μυλωνού μετονομάστηκε σε αλευρού και μαζί της, με τον καιρό, έγινε και η παλαιοχώρα, Αλευρού. Πρίν από το 1463 η Αλευρού ονομαζόταν Παλαιοχωρα και βρισκόταν τέσσερα περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά του σημερινού χωριού, στη θέση που και τώρα λέγεται "Παλιοχώρι" κι έχει υπολείμματα του τότε οικισμού.



Η ΑΛΕΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Υπάρχουν σημαντικά ιστορικά στοιχεία για την συμμετοχή στη Επανάσταση του 1821 τριακοσίων (300) τουλάχιστον αγωνιστών από το Παρδάλι, την Αλευρού και το Γεωργίτσι. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά αποδεικνύετε η συμμετοχή τους μαζί και με άλλους αγωνιστές της Βόρειας Λακεδαίμονος σε σημαντικές μάχες και πολεμικά γεγονότα του αγώνα, όπως στις μάχες στο Βαλτέτσι (24.4.1821) στα Δολιανά και τα Βέρβαινα (18.5.1821), στην πολιορκία και την άλωση της Τριπολιτσάς, στις μάχες των Δερβενακίων, στην άμυνα στο φρούριο του Άργους, στην άμυνα των Μεσσηνιακών φρουρίων ( Νιόκαστρο - Σφακτηρία) αλλά και στις μεγάλες μάχες της Μάνης (Βέργα Αλμυρού, Πολυάραβο), όπου δεν συμμετείχαν μόνο Μανιάτες αλλά και μεγάλος αριθμός αγωνιστών και οπλαρχηγών από την Λακεδαίμονα.


Το χωριό ήταν άριστα προετοιμασμένο και οργανωμένο για τον αγώνα. Με επικεφαλής τον καπετάν Μπαλιώτη είχε ενταχθεί στο καπετανιλίκι του Γεωργιτσιού και, με τον οριζόμενο κάθε φορά από τη Γενική Αρχηγία αριθμό αγωνιστών, πήρε μέρος στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά, στα Δερβενάκια στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Στη μάχη του Πέτα έλαβε μέρος με 12 πολεμιστές και ήταν το τρίτο χωριό σε αριθμό συμμετασχόντων, το Γεωργίτσι με 50 άνδρες, ο Λογγανίκος με 15, η Αλευρού με 12 και η Αγόριανη με 5. 




Το πρώτο στρατόπεδο των Λακώνων δημιουργήθηκε στο χωριό Βέρβενα του Πάρνωνα, ενώ αργότερα, κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ το 1825, δημιουργήθηκε ένα νέο στο Γεωργίτσι υπό τις διαταγές αρχικά του Απόστολου Κολοκοτρώνη και έπειτα του Νικηταρά. Όταν ο Ιμπραήμ κατευθύνθηκε από την Τριπολιτσά εναντίον της Λακωνίας, επειδή το στρατόπεδο των Βερβένων είχε ήδη διαλυθεί ως ακατάλληλο για να δοθεί εκεί μάχη, αιχμαλώτισε μέσα σε μια νύχτα, στις αρχές του Σεπτεμβρίου, μερικούς από τους κατοίκους του Βουρλιά. Έπειτα κατέβηκε στον Ευρώτα και έφθασε στον Μυστρά, που είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του και τον πυρπόλησε. Κατόπιν πυρπόλησε την Λογγάστρα, ενώ στη συνέχεια κατέκαυσε την Καστανιά και τα Περιβόλια (κατέκοψε μάλιστα και τα δένδρα στον ευρύτερο κάμπο), όπου πριν συνάντησε αντίσταση από τον Νικηταρά και έχασε 28 άνδρες. Δεν μπόρεσε, έτσι, να καταλάβει το Γεωργίτσι, την Αγόριανη ή τον Λογκανίκο και γι’ αυτό επέστρεψε στον Μυστρά και κατευθύνθηκε νότια προς το Γύθειο και το Έλος. Αργότερα, όμως, όταν αποχώρησε από την Λακωνία, συνάντησε στις 21 Σεπτεμβρίου σφοδρή επίθεση τόσο από το στρατόπεδο του Γεωργιτσιού υπό τον Νικηταρά (μάχη της Αλευρούς) όσο και από τους οπλαρχηγούς στον Βασσαρά και στην Βέρροια του Πάρνωνα. Έχασε 70 περίπου άνδρες, ενώ τραυματίστηκαν 28, απελευθερώθηκαν ευτυχώς πολλά γυναικόπαιδα και κατασχέθηκαν πολλά τρόφιμα και ζώα που είχε λαφυραγωγήσει.



Περισσότερα ιστορικά στοιχεία για το χωριό μας, μπορείτε να βρείτε στην διεύθυνση: http://www.alevrou.com/

Σχόλια